Exploring the Alleged Satire of the Prophet in Hafez’s Verse: “That bitterness which the Sufi called the mother of all evils.”

Document Type : Research Paper

Authors

1 Assistant Professor, Department of Comparative Religions and Mysticism, Faculty of Theology and Islamic Studies, University of Tehran, Tehran, Iran.

2 MA Student, Department of Comparative Religions and Mysticism, Faculty of Theology and Islamic Studies, University of Tehran, Tehran, Iran.

Abstract

Some believe that the verse "That bitter one whom the Sufi called the mother of all evils / Is more delicious to us than the kiss of the maidens" contains a jab and disrespect from Hafez towards the Prophet of Islam, as it refers to the phrase "wine is the mother of all evils," attributed to him, being spoken by a Sufi, who has a negative portrayal in Hafez's poetry. Furthermore, in the second hemistich, contrary to the Prophet's words, drinking it is deemed a commendable act. An interpretation of the ghazal, aimed at uncovering the poet's intent, relying on Dilthey's author-centred hermeneutics and a descriptive-analytical method, indicates the playful nature of the ghazal, particularly the mentioned verse. The vertical axis of the ghazal suggests a dialogue between Hafez and a group of religious scholars of his time. Hafez's advice for tolerance and kindness, along with the notion that his lack of good reputation is God's will, amidst signs indicating the poet's poverty during the time of composing the poem and his request for the audience's attention with phrases like kindness and tolerance, strengthens the possibility that the poem belongs to a period in Hafez's life when he was accused of being an outcast. On the other hand, considering Hafez's religious character, it seems unlikely that he intended to insult the Prophet; instead, his aim was likely to critique those who rejected him, who were the powerful elite associated with asceticism and Sufism and unjustly considered him to be of ill repute and tainted.

Keywords

Main Subjects

References

آب‌نیکی، حسن (1391). چیستی و کاربست هرمنوتیک ادبی. نقد ادبی، 1 (2)، 62-39.
آشوری، داریوش (1381). عرفان و رندی در شعر حافظ. تهران: نشر مرکز.
احمدی، بابک (1378). آفرینش و آزادی (جستارهای هرمنوتیک و زیبایی‌شناسی). تهران: نشر مرکز.
ــــــــــ (1380). ساختار و تأویل متن. تهران: نشر مرکز.
استعلامی، محمد (1383). درس حافظ. جلد اول، تهران: سخن.
اسلامی ندوشن، محمدعلی (1374). ماجرای پایان‌ناپذیر حافظ. تهران: یزدان.
اکبرآبادی، مولانا حافظ بدرالدین (1398). بدرالشروح. تهران: کتاب خرداد.
اهور، پرویز (1363). کلک خیال انگیز. جلد اول، تهران: زوار.
برزگر خالقی، محمدرضا (1389). شاخه نبات حافظ. تبریز: زوار.
بسنوی، محمدسودی (1366). شرح سودی بر حافظ. جلد اول، ترجمه عصمت ستارزاده، تهران: زرین.
پورنامداریان، تقی (بی‌تا). گمشده لب دریا. تهران: سخن.
جعفریان هریس، میثم؛ واحد، اسدالله (1401). اهمیت متون علمی در شرح و تصحیح چند بیت از حافظ. شعرپژوهی (بوستان ادب)، 14 (1)، 136-101.
جلالیان، عبدالحسین (1379). شرح جلالی. جلد اول، تهران: یزدان.
حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد (1390). دیوان حافظ نسخه قزوینی-قاسم غنی. تبریز: زوار.
حمیدیان، سعید (1392). شرح شوق. جلد اول، تهران: قطره.
ختمی لاهوری، عبدالرحمان بن سلیمان (1391). شرح عرفانی غزل‌های حافظ. جلد اول، تهران: قطره.
خرمشاهی، بهاء‌الدین (1380). حافظ‌نامه. جلد اول، تهران: سروش.
خطیب رهبر، خلیل (1383). دیوان حافظ شیرازی. تهران. صفی‌علیشاه.
خویشکی چشتی، عبیدالله (1219ق). بحرالفراسه. تهران: کتابخانه مجلس شورای اسلامی.
دادبه، اصغر (1391). حافظ (زندگی و اندیشه). تهران: مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی.
درگاهی، محمود (1373). مزاج دهر تبه شد. تهران: چاپ آرمان.
دستغیب، عبدالعلی (1367). حافظ شناخت. تهران: نشر علم.
ذوالنور، رحیم (1362). در جستجوی حافظ. جلد اول، تبریز: زوار.
رستگار فسائی، منصور (1385). حافظ و پیدا و پنهان زندگی. تهران: سخن.
رکن، محمود (1375). لطف سخن حافظ. تهران: نشر فواد.
زریاب خویی، عباس (1374). آئینه جام. تهران: علمی.
زرین‌کوب، عبدالحسین (1374). از کوچه رندان. تهران: سخن.
ــــــــــ (1388). نقش بر آب. تهران: سخن.
زیبایی، محمدعلی (1367). شرح صد غزل از حافظ. تهران: پاژنگ.
ساسانی، خان‌ملک (1362). دست پنهان سیاست انگلیس در ایران. تهران: بابک.
سنایی غزنوی، ابوالمجد (1388). دیوان سنایی غزنوی. به سعی و اهتمام مدرس رضوی، تهران: سنایی.
شفیعی‌کدکنی، محمدرضا (1397). این کیمیای هستی. ج اول، تهران: سخن.
طباطبایی، محمدحسین (1382). شرح آفتاب و آفتاب هر نظر. جلد اول، تهران: احیاء کتاب.
عطار نیشابوری، فریدالدین محمد (1388). منطق‌الطیر. تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی. تهران: سخن.
فریومدی، فخرالدین محمود بن یمین‌الدین (1344). دیوان اشعار ابن یمین فریومدی. به تصحیح حسینعلی باستانی‌راد، تهران: کتابخانه سنایی.
قهستانی، نزاری (1371). دیوان حکیم نزاری قهستانی. به اهتمام محمود رفیعی، تهران: علمی.
قیصری، ابراهیم (1380). ابیات بحث‌انگیز دیوان حافظ. تهران: توس.
لویزن، لئونارد (1384). میراث تصوف. جلد اول. ترجمه مجدالدین کیوانی، تهران: مرکز.
مرتضوی، منوچهر (1384). مکتب حافظ: مقدمه بر حافظ‌شناسی. تبریز: ستوده.
معززی، علی‌اصغر (1376). تجارت با نام بلند حافظ. تهران: اشکان.
مولان، یوسف بن شیخ (بی‌تا). شرح ابیات خواجه حافظ. تهران: کتابخانه مجلس شورای اسلامی.
مهدوی دامغانی، احمد (1381). حاصل اوقات. تهران: سروش.
میبدی، رشیدالدین (1374). کشف الاسرار و عده الابرار. تهران: سمت.
میولهال، استیفن (1377). هرمنوتیک مدرن (گزینه جستارها). ترجمه بابک احمدی، مهران مهاجر، محمد نبوی، تهران: نشر مرکز.
نجفی، عیسی (1397). خطای قلم صنع از نظر پیر حافظ. نشریه متن‌پژوهی ادبی، 24 (84)، 183-210.
نظری، علی؛ فتح‌الهی، علی؛ رضایی، پروانه (1389). اثرپذیری پنهان حافظ از قرآن کریم در غزل پنجم دیوان او. پژوهش زبان و ادبیات فارسی، 10 (19)، 10-1.
هروی، حسینعلی (1363). مجموعه مقالات نقد و نظر درباره حافظ. تهران: امیرکبیر.
ــــــــــ (1367). شرح غزل‌های حافظ. تهران: نشرنو.
Religions and Mysticism
Volume 57, Issue 2
Autumn & Winter 2024/2025
March 2025
Pages 377-397

Files

Share

How to cite

Statistics