Study of education in Aziz al-din Nasafi’s works

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate professor The department of Persian language and literature, University of Shahrekord;

2 Assistant professor, The department of Persian language and literature, University of Shahrekord

3 Ph. D student of the Mystical literature, University of Shahrekord;

Abstract

 
 
Aziz al-din Nasafi is a seventh century prolific writer and a mystic, who has dealt with education in his works. His style is didactic. There are an educative intention and a didactic approach in his works. According to Nasafi, instructin of Sufism has theoretical and practical approaches. In this research, this matter will be studied. The results of this study indicate that his works include both the intention of teaching and the didactical method of his own time. Issues related to the educational aspect of Nasafi's works are: "Nasafi and Teaching of Science", "Nasafi and Teaching of Practice," and finally "Nasafi's Teaching Method." Teaching science is related to the teaching of theoretical Sufism and the teaching of practice related to the teaching of mystical journey. The method used in this essay is descriptive and analytical.
 
 
 

Keywords


[1]. ابراهیمی دینانی، آرزو (1393). «کمال در مشرب عرفانی عزیزالدین نسفی»، کاوش نامه، یزد، دورۀ 14، شمارۀ 27، پاییز و زمستان 1392، صص146ـ103.
[2]. احمد معلوم، سالک (1413).  الفکرالتربوی عند خطیب البغدادی، الطبعه الثانیه، مدینة المنوره.
[3]. اسماعیل علی، سعید (1996م). معاهد التربیه الاسلامیه، القاهره، دارالفکر العربی.
[4]. ریجون، لوید وینسنت (1378). عزیز نسفی، ترجمۀ: مجدالدین کیوانی، تهران، مرکز.
[5]. ریشهری، محمد (2000م). میزان الحکمه، التنقیح الثالث، قم، دار الحدیث.
[6]. رییسی، احسان و دیگران (1392). «هستی و مراتب آن از دیدگاه عزیز نسفی»، ادبیات عرفانی، تهران، دورۀ 5، شمارۀ 8، بهار و تابستان 1392، صص 121ـ93.
[7]. رییسی، احسان (1394). «دیدگاه نسفی دربارۀ سلوک عرفانی»، ادبیات عرفانی، تهران، دورۀ 7، شمارۀ 13، پاییز و زمستان 1394، صص 84ـ65.
[8]. زرین کوب، عبدالحسین (1387).  ارزش میراث صوفیه، تهران، امیرکبیر.
[9]. شمیسا، سیروس (1373). معانی، تهران، میترا.
[10]. ــــــــــــــ (1381).  انواع ادبی، تهران، میترا.
[11]. طبرسی، ابوالفضل علی بن الحسن (1423). مشکاه الانوار فی غرر الاخبار، الطبعه الاولی، قم، موسسة آل البیت لاحیاء التراث.
[12]. عبدالعال، حسن (1405). مقدمة فی فلسفة التربیة الإسلامیة، التربیة و طبیعة الإنسانیة، الریاض، دارعالم الکتب للنشر و التوضیع.
[13]. علوش، سعید (1405). معجم مصطلحات الأدبیة المعاصرة، بیروت، دارالکتب اللبنانی.
[14]. علوی مقدم، محمد و رضا اشراف زاده (1383). معانی و بیان، تهران، سمت.
[15]. غزالی، ابو حامد محمد (1409). المنقذ من الضلال، بیروت، دار الکتب العلمیه.
[16]. غلامرضایی، محمد (1394). سبک شناسی نثرهای صوفیه، تهران، سمت.
[17]. فاخوری، حنا (1373). تاریخ فلسفه در جهان اسلامی، ترجمه: عبدالحمید آیتی، تهران، علمی فرهنگی.
[18]. فدایی مهربانی، مهدی و دیگران (1386). «پیوند عرفان و سیاست از منظر عزیزالدین نسفی»، پژوهش سیاست نظری (علوم سیاسی)، تهران، دورۀ 3، شمارۀ 4، بهار و تابستان 1394، صص 74ـ47.
[19]. فرشیدورد، خسرو (1363). دربارۀ ادبیات و نقد ادبی، تهران، امیرکبیر.
[20]. کوربن، هانری (1380). تاریخ فلسفه اسلامی، ترجمه: جواد طباطبایی، تهران، کویر.
[21]. لویزون، لئونارد (1384). میراث تصوف، ترجمه: مجدالدین کیوانی، ج1، تهران، مرکز.
[22]. نسفی، عزیزالدین (1379). بیان التنزیل، مصصح: سیدعلی اصغر میرباقری فرد، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
[23]. ــــــــــــــ (1381). زبده الحقائق، تصحیح: حق وردی ناصری، تهران، طهوری.
[24]. ــــــــــــــ (1386). کشف الحقائق، تصحیح: احمد مهدوی دامغانی، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی.
[25]. ــــــــــــــ (1352). مقصد اقصی، تصحیح: حامد ربانی، تهران، گنجینه.
[26]. ــــــــــــــ (1386).  الانسان الکامل، تصحیح: ماریژان موله، تهران، طهوری.
[27]. نیکلسون، رینولد ا. (1358). تصوف اسلامی و رابطۀ انسان و خدا، ترجمه: محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران، طوس.
]28[. Meisami,  Julie Scott and Paul Starkey (1998). ENCYCLOPEDIA OFARABIC LITERATURE, London and New York, Routledge ,Volume 1.
]29[. Abrams, M. H.and GeoffreyGalt Harpham (2012). A Glossary of Literary Terms, Tenth edition, Wadsworth, Cengage learning.