Study of the Lataef Sab’a and the seven existential prophets from Attar to Sheikh Ala al-Dawlah Semnani

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor, the Department of Religion and Mysticism, Mashhad Ferdowsi University

2 PhD student in Religions and Mysticism, Ferdowsi University of Mashhad

Abstract

Sheikh Ala Al-Dawlah (657-736 AH) in his various works, especially Persian epistles, refers to the issue of how the human heart can be a manifestation and a mirror of the manifestation of divine glory and beauty, And through this, he has dealt with "Lataef Sab’a".  Before him, Ibn Arabi briefly had discussed this issue in the treatise of Shaq al-Jayb.  Lataef  Sab’a's theory and its application to the seven prophets of existence has so far been known as Ala 'al-Dawlah Semnani, but whether others have addressed this issue before him or whether this theory was innovation of  Sheikh Ala' al-Dawlah himself remains to be seen. A comparative study of Sheikh Ala al-Dawlah's Persian works with Ibn Arabi's treatise on Shaq al-Jayb has led us to note that Sheikh Ala al-Dawlah was strongly influenced by Ibn Arabi, especially in the matter of the unity of existence, despite his sharp differences. As far as can be said, some of the contents of Sheikh Ala al-Dawlah about Latef al-Sab'a are exactly the translations of the contents of Ibn Arabi's treatise on Shaq al-Jajib. The only new dimension that Ala al-Dawlah has added to Ibn Arabi's discussions, in addition to describing and expanding them, is the application of these subtleties to the prophets of the seven  existence that Attar has mentioned in Mosibat Nameh.  Therefore, it can be said that Sheikh Ala al-Dawla's innovation is that he was able to combine the seven prophets mentioned by Attar in Mosibat Nameh with h "Lataef Sab’a" that Ibn Arabi dealt with in his treatise Shaq al-Jayb. In addition, for the first time, Sheikh Ala al-Dawlah based his interpretive theory on the same Lata’f. This is something that neither Attar nor Najmuddin Razi and Ibn Arabi have used in their mystical interpretations.

Keywords

References

[1]. آتش، سلیمان (1381ش). مکتب تفسیر اشاری. ترجمه توفیق ه. سبحانی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی.
[2]. آملی، حیدر بن علی (1353ق). المقدمات من کتاب نص النصوص فی شرح فصوص الحکم. با تصحیح و مقدمه هانری کربن و عثمان اسماعیل یحیی، تهران، قسمت ایرانشناسی انستیتو ایران و فرانسه پژوهشهای علمی.
[3]. ابن‌عربی، محیی‌الدین (2001م). رسائل ابن‌عربی. تحقیق سعید عبدالفتاح، ج 1، بیروت، لبنان، العربی.
[4]. ـــــــــــــــــــــ (1423ق). فصوص الحکم. تعلیقات ابوالعلا عفیفی، بیروت، دارالکتاب العربی.
[5]. ریتر، هیلموت (1377ش). دریای جان. ترجمه عباس زریاب خویی و مهرآفاق بایبوردی، ج1، تهران، الهدی.
[6]. زرین­کوب، عبدالحسین (1362ش). دنباله جستجو در تصوف ایران. تهران، امیرکبیر.
[7]. سرّاج طوسی، ابی‌نصر عبدالله‌بن‌علی (1914م). اللمع فی التصوف. تصحیح نیکلسون، لیدن، بریل.
[8]. سمنانی، احمدبن‌محمد (2009م). التأویلات النجمیه، (عین الحیاه).تحقیق احمد فرید المزیدی، ج6، بیروت، دارالکتب العلمیه.
[9]. ــــــــــــــ (1369ش). مصنفات فارسی. به اهتمام نجیب مایل هروی، تهران، علمی و فرهنگی.
[10]. عطار، محمدبن‌ابراهیم (1386ش). مصیبت‌نامه. مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران، سخن.
[11]. قشیری، أبی‌القاسم عبدالکریم‌بن‌هوازن (1367ق). الرساله القشیریه فی علم التصوف. بیروت، دارالکتاب العربی.
[12]. کربن، هانری (1379ش). انسان نورانی در تصوف ایرانی. ترجمه فرامرز جواهری‌نیا، تهران، گلبان.
[13]. مجلسی، محمدباقر (1403ق). بحار الانوار. بیروت، مؤسسه الوفاء.
[14]. هجویری، علی‌بن‌عثمان (1371ش). کشف المحجوب. تصحیح و. ژوکوفسکی، تهران، کتابخانه طهوری.
 
 
Religions and Mysticism
Volume 52, Issue 2
February 2020
Pages 189-205

Files

Share

How to cite

Statistics