A semiotic and critical study of the existential-unity reading of Hafez's poetry

Document Type : Research Paper

Authors

1 . Professor, the Department of Persian Language and Literature, University of Isfahan;

2 Associate Professor, the Department of Persian Language and Literature

3 PhD Candidate, the Department of Persian Language and Literature

Abstract

The open and polyphonic nature of Hafez's poems has made them alive from ancient times to the present day. One of the most popular readings of Hafez's poetry is the mystical reading, which can be divided into various types. Among the mystical readings, one can mention a treatise by Jalal al-Din al-Dawani in the 15th century, in which he recited a verse from Hafez based on the paradigm of the unity of existence. The present study  tries to use the semiotic model based on the three contexts to critique and evaluate the religious reading of Hafez by Dawani and to refer to the history of the evolution of the Iranian-Islamic mysticism to show that such a reading of Hafez's poetry is not appropriate. To explain the evolution of the history of Sufism, the concept of the first and second mystical traditions was used and the major and common concepts of these two traditions, namely, revelation, love, and the unity of witness/the unity of existence, were compared with each other. 

Keywords


[1]. ابن‌عربی، محمدبن‌علی (1427). ترجمان الاشواق. بیروت، دار الکتب العلمیه.
[2]. ـــــــــــــــ (1366). فصوص الحکم. تهران، ‏انتشارات الزهرا.
[3]. باقری، بهادر (1387). فرهنگ شرح‌های حافظ، تهران، امیرکبیر.
[4]. پورجوادی، نصرالله (1370). «دل دردمند حافظ»، برگزیده مقاله‌های نشر دانش درباره حافظ، تهران، نشر دانشگاهی.
[5]. جامی، عبدالرحمن (1378). دیوان جامی. تصحیح اعلاخان افصح‌زاد، تهران، میراث مکتوب.
[6]. ـــــــــــــ (1381). نقد النصوص فی شرح نقش الفصوص. تهران، پژوهشگاه حکمت و فلسفه.
[7]. جهانگیری، محسن (1379). محیی‌الدین بن عربی: چهره برجسته عرفان اسلامی. تهران، دانشگاه تهران.
[8]. چندلر، دانیل (1397). ‏مبانی نشانه‌شناسی. تهران، سوره مهر.
[9]. حافظ، شمس‌الدین محمد شیرازی (1395). دیوان حافظ. تصحیح محمد قزوینی و قاسم غنی، تهران، اسوه.
[10]. دوانی، جلال‌الدین محمد (1373). نقد نیازی: شرح دو بیت و یک غزل از خواجه حافظ شیرازی. به کوشش حسن معلم، تهران، امیرکبیر.
[11]. رحیمیان، سعید (1388). عرفان نظری. تهران، سمت.
[12]. زرین‌کوب، عبدالحسین (1391). سرّ نی. تهران، علمی.
[13]. سعادت‌پرور، علی (1384). جمال آفتاب و آفتاب نظر. تهران، احیاء کتاب.
[14]. شاملو، احمد (1354). حافظ شاملو، تهران، مروارید.
[15]. شفیعی کدکنی، محمدرضا (1392). زبان شعر در نثر صوفیه. تهران، سخن.
[16]. صفوی، کورش (1393). آشنایی با نشانه‏شناسی، تهران، علمی.
[17]. طباطبایی، محمدحسین. (1376). بدایه الحکمه. قم، بوستان کتاب.
[18]. فتوحی، محمود؛ وفایی، افشین (1388). «مخاطب‌شناسی حافظ در سده هشتم و نهم هجری بر اساس رویکرد تاریخ ادبی هرمنوتیک»، نقد ادبی، تهران، س2، ش6، تابستان، صص71-126.
[19]. قشیری، عبدالکریم بن هوازن (1385). ترجمه رسالۀ قشیریه. ترجمۀ حسن بن احمد عثمانی، تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر، تهران، علمی و فرهنگی.
[20]. قیصری، داود بن محمود (1382). شرح فصوص الحکم. قم، بوستان کتاب.
[21]. کاشانی، عزالدین محمود (1389). مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه. مقدمه و تصحیح و تعلیقات: محمدرضا برزگر و عفت کرباسی، تهران، زوار.
[22]. لاهیجی، شمس‌الدین محمد (1393). مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز، مقدمه و تصحیح و تعلیقات: محمدرضا برزگر و عفت کرباسی، تهران، زوار.
[23]. ماجد، فخری (1391). سیر فلسفه در جهان اسلام. تهران، مرکز نشر دانشگاهی.
[24]. مطهری، مرتضی (1389). شرح منظومه سبزواری. تهران، صدرا.
[25]. ـــــــــــــــ (1383). عرفان حافظ. تهران، صدرا.
[26]. مکاریک، ایرنا (1388). دانش‌نامه نظریه و نقد ادبی. ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی. تهران، آگه.
[27]. میرباقری فرد، علی‌اصغر (1391). تاریخ ‏تصوف. تهران، سمت.
[28]. ــــــــــــــ (1391). «عرفان نظری و عملی یا سنت اول و دوم عرفانی: تأملی در مبانی تصوف و عرفان اسلامی»، گوهر گویا، اصفهان، سال 6، شماره 2، تابستان، صص 68-88