Examining the critique of some jurists on the relationship between God and creation in the unity of existence

Document Type : Research Paper

Authors

1 . PHD student in Sufism and Sufism, Semnan University, Semnan, Iran

2 Associate Professor of Sufism and Sufism Department, Semnan University, Semnan, Iran

3 Assistant Professor, Department of Mysticism and Sufism, Semnan University, Semnan, Iran

4 Associate Professor, Department of Jurisprudence and Fundamentals of Islamic Law, Semnan University, Semnan, Iran

Abstract

After proposing the unity of existence in theoretical mysticism, some jurists have always criticized the relationship between God and creation in this theory. According to them, in the unity of existence, there is no distinction between God and creation, and this is unacceptable due to the inherent distinction between God and creation in religious sources. An examination of the mystics' point of view shows that they do not believe in the pure objectivity between God and creation, and in their works there is at least two distinctions between ventricular and peripheral. The characteristic of both types of distinction is that instead of proposing a distinction in two beings, it explains it in the realm of one being, and therefore it is not possible to escape objectivity in it. Therefore, these two mystical distinctions do not remove the critique of jurists, which is based on the existential distinction between God and creation.

Keywords


[1]. قرآن کریم
[2]. ابن‌عربی، محمد‌بن‌علی، (بی­تا)، الفتوحات المکیة، بیروت: دار صادر.
[3]. ابن­منظور، (1412ق.)، لسان العرب، بیروت: دار الاحیاء التراث العربی.
[4]. بهبهانی، محمدجعفر، (1413 ق.)، فضایح الصوفیة، تحقیق مؤسسۀ علامه مجدد وحید بهبهانی، قم: انتشارات انصاریان.
[5]. ترکه اصفهانی، علی‌بن‌محمد (1381ش.)، تمهید القواعد، حواشی محمد رضا قمشه­ای و محمود قمی، مقدمه و تصحیح و تعلیق سید جلال‌الدین آشتیانی، قم: مؤسسۀ بوستان کتاب.
[6]. جوادی آملی، عبدالله (1383ش.)، تسنیم: تفسیر قرآن کریم، جلد ششم، ویرایش علی اسلامی، قم: مرکز نشر اسراء.
[7]. حسن­زاده آملی، حسن (1362ش.)، رساله وحدت از دیدگاه عارف و حکیم، تهران: فجر.
[8]. حسینی طهرانی، سید محمدحسین، (1417ق.)، توحید علمی و عینی در مکاتیب حکمی و عرفانی، انتشارات علامه طباطبایی.
[9]. خراسانی، جواد، (بی­تا)، البدعة و التحرف، بی­جا.
[10]. سیدان، جعفر، (1388ش.)، سنخیت، عینیت یا تباین، مشهد: پارسیران.
[11]. طریحی، فخرالدین، (1362ش.)، مجمع البحرین، تحقیق احمد حسینی، تهران: انتشارات کتابفروشی مرتضوی.
[12]. قیصری، داوود، (1375ش.)، شرح فصوص الحکم، به کوشش سید جلال‌الدین آشتیانی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
[13]. کرمانشاهی، محمدعلی، (1412 ق.)، خیراتیه در ابطال طریقه صوفیه، تحقیق مهدی رجائی، چاپ اول، موسسۀ انصاریان.
[14]. مروارید، حسنعلی، (1383ش.)، مبدأ و معاد در مکتب اهل­بیت(ع)، ترجمه ابوالقاسم تَجری گلستانی، قم: موسسۀ انتشارات دارالعلم.
[15]. مکارم شیرازی، ناصر، (1390ش.)، تفسیر نمونه، چاپ سی‌ونهم، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
[16]. میرزا علی‌اکبر مصلایی یزدی و سید جواد مدرسی یزدی، (1375ش.)، نقدی بر مثنوی، قم: انتشارات انصاریان.
[17]. میرزای قمی، ابوالقاسم، (1390ش.)، سه رساله در نقد عرفان، مقدمه و تصحیح و تحقیق حسین لطیفی و سید علی جبار گلباغی ماسوله، چاپ سوم، مشهد: بنیاد پژوهش­های اسلامی.
[18]. نسفی، عزیز الدین (1362ش.)، مجموعه رسائل مشهور به الانسان الکامل، با تصحیح و مقدمه ماریژان موله، تهران: طهوری.
[19]. یزدان­پناه، سید ید الله، (1388ش.)، مبانی و اصول عرفان نظری، نگارش سید عطاء انزلی، قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام‌خمینی(ره).