The process of transcendental consciousness in the school of Yoga and Zen

Document Type : Research Paper

Authors

1 Assistant Professor of Comparative Religions and Mysticism, Shahrekord University;

2 Master of Religions and Comparative Mysticism, Shahrekord University

3 Assistant Professor of Comparative Religions and Mysticism, Shahrekord University

Abstract

By turning his energy to a phenomenon and observing it within, man achieves a presence that is the essence of consciousness; but when he breaks his oneness with the mind and watches it, he attains a higher level, called transcendent consciousness. Achieving this awareness is very important in Eastern mysticism for peace of mind. This study seeks to investigate the process of achieving this superior awareness in the school of yoga and Zen in an analytical-descriptive manner. In the school of yoga, wayfarer, by using the techniques presented, will stop the mental flows and ultimately achieve superior internal truth and achieve liberation in the light of transcendental consciousness. In Zen school, illumination, along with the perception of the truth of existence, is achieved through concentration and permanent presence, which is meaningful with inner intuition. What is common in these two schools, despite differences in methodology and foundations, is to achieve this consciousness.
 

Keywords

References

[1]. آینگار، پی. کی. اس (1378). چکیده دانش یوگا، ترجمه: علیرضا اقدمی باهر، راه سما.
[2]. الیاده، میرچا (1394). یوگای پاتنجلی: مراقبه در مکاتب عرفان هندی، ترجمه: علی صادقی شهپر، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه.
[3]. پاشایی، ع (1371). ذن چیست، تهران، انتشارات نیلوفر.
[4]. پورابراهیم، علی‌محمد؛ موحدیان عطار، علی (1396). یوگا در ایران: بررسی و نقد یوگای رایج در ایران با نظر به منابع اصلی یوگایی، قم، دانشگاه ادیان و مذاهب.
[5]. جلالی نائینی، محمدرضا (1375). هند در یک نگاه، تهران.
[6]. چاترجی، ساتیش چاندرا؛ داتا، دریندرا موهان (1384). معرفی مکتب‌های فلسفی هند، ترجمه: فرناز ناظرزاده کرمانی، قم، انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب.
[7]. دشی مارو، تایزن (1377). ذاذن، ترجمه: دل‌آرا قهرمان، تهران، نشر میترا.
[8]. سوزوکی، دایستز تیتارو (1380). «تعبیر تجربه ذن»، ترجمه: ع. پاشایی، مجله نقد و نظر، سال هفتم، شماره سوم و چهارم، 183-205.
[9]. ــــــــــــــــ (1383). مقدمه‌ای بر ذن بودیسم، ترجمه: منوچهر شادان، تهران، بهجت.
[10]. شایگان، داریوش (1383). ادیان و مکتب‌های فلسفی هند، چاپ پنجم، تهران، امیرکبیر.
[11]. فعالی، محمدتقی (1389). نگرشی بر آیین ذن بودیسم، تهران، سازمان ملی جوانان.
[12]. قادری، برزو (1397). راه یوگا، تهران: نشر آویژه.
[13]. لو، آلبرت (1378). دعوت به تمرین ذن، ترجمه: ع. پاشایی، تهران، نشر میترا.
[14]. نات هان، تیک (1376). کلیدهای ذن، ترجمه: ع. پاشایی، تهران، نشر ثالث.
[15]. واتس، آلن (1369). طریقت ذن، ترجمه: هوشمند ویژه، تهران، انتشارات کتابخانه بهجت.
[16]. Bancroft, Anne (1979). Zen: Direct Pointing to reality, London, Thames and Hudson.
[17]. Chapple, Christopher Key (2000). "Life Force in Jainism & Yoga", in Runzo joseph& Nancy martin(ed), The Meaning of Life in the World Religions, Oxford: Oneworld.
[18]. Coward, Harold (2005). Samadhi, STATE university of Newyork press.
[19]. Eliade, Mircea (1987). yoga, in: Encyclopedia of Religion, Newyork.
[20]. Feuerstein, Georg (1974). The Essence of Yoga, Grove Press, New York.
[21]. Hume, Robert Ernest (1971). The Thirteen Principal Upanishads, OxfordUniversity press, London.
[22]. Iyengar, B.K.S (2002). Light on Yoga Sutr’s of Patanjeli, USA: Thorsons.
[23]. Lipner, Julius (2010). Hindus: Their Religion Belief & Practices, Routledge, USA.
[24]. Wood, Ernest (1989). Great Systems of Yoga, Bombay.
Religions and Mysticism
Volume 53, Issue 2
March 2021
Pages 316-295

Files

Share

How to cite

Statistics