Study of Shams Essays to get acquainted with Shams Tabrizi educational school and provide a model for spiritual education

Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD student in Philosophy of Education, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Tehran

2 Associate Professor, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Tehran

Abstract

.
Perhaps if we had not faced the eclipse of the sun today, Shams' teachings and educational views would have been known to Iranians. Now we should re-read and listen to his instructions and words as a forgotten coach. An educator whose lessons, such as the invitation to a spirituality based on love and peace as an educational and cultural heritage, have crossed the boundaries of the time and place of his life and are still remembered by man and for man. The present article reviews the views and ideas of Shams Tabrizi from an educational perspective, after examining the adequacy of Shams' thoughts and reflections to receive educational implications, seeks the answer to the question of what are the characteristics and dimensions of spiritual education from his perspective. Rereading the views of Shams Tabrizi in this research, with a descriptive-analytical approach and in the interaction between the structure derived from the research literature of the field of education with analysis ,deduction and inference obtained by examining the content and text of Shams' essays. Based on this, we can talk about findings for spiritual education such as foundations (freedom, will, sincerity), principles (spirituality), goals (lovemaking and abandoning selfishness) and methods (silence, confrontation, dialogue). Spiritual education based on the recitation of Shams has cognitive (such as intuitive thinking), emotional (happiness and compassion) and practical (training of soul and spirit) dimensions.
 

Keywords


[1]. اشعری، زهرا (1387). بررسی مفهومی اصول و روش‌های تربیت معنوی با تأکید بر آراء علامه طباطبایی. پایان­نامۀ کارشناسی ارشد، استاد راهنما و استاد مشاور: دکتر خسرو باقری و دکتر افضل‌السادات حسینی، دانشگاه تهران.
[2]. افلاکی، شمس‌الدین احمد (1362). مناقب‌العارفین. به کوشش حسین یازیجی، جلد 1و2، تهران، دنیای کتاب.
[3]. باقری، خسرو (1397). نگاهی دوباره به تربیت اسلامی: کاوشی برای تدوین چارچوب نظری تربیت اسلامی. جلد اول، تهران، مدرسه.
[4]. باقری، خسرو؛ سجایه، نرگس؛ توسلی، طیبه (1394). رویکردها و روش‌های پژوهش در فلسفۀ تعلیم و تربیت. تهران: پژوهشکدۀ مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
[5]. بوبر، مارتین (1393). کسوف خداوند: مطالعاتی دربارۀ رابطۀ دین و فلسفه، با مقدمه ای از رابرت ام.سلتزر. ترجمۀ عباس کاشف و ابوتراب سهراب، تهران، فرزان روز.
[6]. بی‌نظیر، نگین (1399). سفر؛ تجربه زیسته، خوانش اگزیستانسیالیستی از الگوی سفر- زندگی شمس پرنده. دو فصلنامۀ علمی ادبیات عرفانی دانشگاه الزهرا، سال یازدهم، شمارۀ 2، بهار و تابستان.
[7]. تبریزی، شمس‌الدین‌محمد (1395). مقالات شمس. تصحیح: جعفر صادقی، تهران، مرکز.
 [8]. سپهسالار، فریدون بن احمد (1325). رسالۀ فریدون بن احمد سپهسالار در احوال مولانا جلال‌الدین مولوی. به تصحیح سعید نفیسی، تهران، اقبال.
[9]. حسینی، افضل‌السادت (1370). نگرشی به تربیت اخلاق از دیدگاه اسلام (با تأکید بر نوجوانی). تهران، سازمان تبلیغات اسلامی.
[10]. سروش، عبدالکریم (1385). بسط تجربۀ نبوی. تهران، مؤسسۀ فرهنگی صراط.
[11]. شریعتمداری، علی (1393). اصول تعلیم و تربیت. تهران، دانشگاه تهران.
[12]. شکوهی، غلامحسین (1397). مبانی و اصول آموزش و پرورش. تهران، به نشر.
 [13]. شمس تبریزی (1391). مقالات شمس تبریزی. تصحیح و تعلیق: محمدعلی موحد، تهران، خوارزمی.
[14]. شهبازی، ایرج (1399). شأن معلمی شمس تبریزی و شیوه‌های تربیتی‌اش. سی ‌‌و هفتمین نشست از مجموعۀ درس‌گفتارهایی دربارۀ شمس تبریزی، صفحۀ اینستاگرام مرکز فرهنگی شهر کتاب، 23 مهر. (قابل دسترس در:  https://www.cgie.org.ir/fa/news/262272
[15]. صاحب‌الزمانی، ناصر‌الدین (1351). خط سوم. تهران، مطبوعاتی عطایی.
[16]. غلامحسین‌زاده، غلامحسین؛ لرستانی، زهرا (1388). آیرونی در مقالات شمس. مطالعات عرفانی، شمارۀ 9، بهار و تابستان.
 [17]. فروزانفر، بدیع‌الزمان (1397). زندگی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به مولوی. تهران، پارسه.
[18]. قاسمی، طاهره؛ محمدی، علی (1398). زندگی و اندیشه شمس تبریزی با تکیه بر وجهه آموزگاری او. فصلنامۀ ادبیات عرفانی و اسطوره‌شناختی، سال 15، شمارۀ 57، زمستان.
[19]. گوتک، جرالد ال(1396). مکاتب فلسفی و آراء تربیتی. ترجمۀ: محمد جعفر پاک سرشت، تهران، سمت.
 [20]. لوئیس. دی، فرانکلین (1386). مولانا: دیروز تا امروز، شرق تا غرب(درباره زندگی، معارف و شعر جلال‌الدین محمد بلخی). ترجمۀ حسن لاهوتی، تهران، نامک.
[21] مایر، فردریک (1374) تاریخ اندیشه­های تربیتی، ترجمه علی اصغر فیاض، جلد 1، 2، تهران، سمت.
[22]. محبتی، مهدی (1393). تأویل در مقالات شمس تبریزی. متن‌پژوهی ادبی، دورۀ 18، شمارۀ 61، پاییز.
[23]. مدرسی، فاطمه؛ خجسته گزافرودی، سجاد (1398). کهن‌الگوی قهرمان در مقالات شمس. فصلنامۀ علمی تخصصی مطالعات زبان و ادبیات غنایی، سال نهم، شمارۀ 33، زمستان.
 [24] موحد، محمدعلی (1387). "جایگاه مقالات شمس در ادب و عرفان ایران" در:  باغ سبز، گفتارهایی درباره شمس و مولانا. تهران، کارنامه.
[25]. موحد، محمدعلی (1391). مقالات شمس تبریزی. تهران، خوارزمی.
[26]. مولانا، جلال‌الدین محمد (1385). غزلیات شمس. تصحیح: بدیع‌الزمان فروزانفر، تهران، دانشگاه تهران.
[27] می، رابرت ام (1395). "پیام ادیان: نقب زدن به عالم معنا." ترجمۀ مصطفی ملکیان در: سیری در سپهر جان (مقالات و مقولاتی در معنویت)، تهران، نگاه معاصر119-136.
 [28] نقیب‌زاده، میرعبدالحسین (1394). نگاهی دوباره به فلسفۀ آموزش و پرورش. تهران، طهوری.
[29] نقیب‌زاده، میر عبدالحسین (1397). نگاهی به نگرش­های فلسفی سدۀ بیستم. تهران، طهوری.
 [30] نیچه، فردریش (1397). تبارشناسی اخلاق. ترجمۀ داریوش آشوری، تهران، آگاه.
 [31] هاکسلی، آلدوس (1395). "سکوت." ترجمۀ مصطفی ملکیان در: سیری در سپهر جان (مقالات و مقولاتی در معنویت)، تهران، نگاه معاصر.
[32]. Irigaray,luce (1984),Sorcerer Love: A Reading of Plato,Symposium,”Diotima ,s Speech”, in An Ethic of Sexual Difference(trans.Carolyne Burke and Gillian C. Gill),Ithasa,NY:Cornell University Press.
[33]. Carr.D (1995). Towards a distinctive conception of spiritual education.Oxford Review of Education,21(1)