The Attitude of the Clergymen to COVID-19 Pandemic The Case Study:The City of Qom

Document Type : Research Paper

Authors

1 MA, Department of Theology of Religions and Mysticism, Faculty of Literature and Foreign Languages, University of Kashan, Kashan, Iran.

2 Associate Professor, Department of Religions and Philosophy, Faculty of Literature and Foreign Languages, University of Kashan, Kashan, Iran

Abstract

During the COVID-19 pandemic, considering the influence of Clergymen on religious groups, we endeavored to gather information about their attitudes towards the Corona phenomenon from the quarantine to the vaccination periods, in order to gain a deeper understanding of how this group impacts religious-social life in Iranian society. To do present study, the researchers used a qualitative method to capture the attitudes of Clergymen in Qom, which is the central hub of their various spectra. Questioning was carried out in two stages: first, from the December 2020 to the February 2021 and the second stage, in January 2022. This research was conducted by the use of questionnaires and face-to-face interviews. According to the contextual method, only the responses of 51 clergymen with fewer errors have been considered as the main true data. The research findings of the first stage indicate a conservative attitude among them. In the second stage, the results reflect a shift towards a more open-minded attitude based on the clergyman's experiential encounters with the challenges of the corona-virus. However, in both stages, the predominant attitudes of respondents are conservatism in response to contradictions, dogmatism in response to religious orders, and fundamentalism in response to religious emotions. Based on the research methodology, the data cannot be generalized to other Clergymen.

Keywords

Main Subjects


قرآن کریم (1370). ترجمۀ محمد مهدی فولادوند، تهران: انتشارات دفتر مطالعات و معارف اسلامی.
ابن‌طاووس، على بن موسى (1400ق). الطرائف فی معرفة مذاهب الطوائف. ج1. قم: خیام.
ارونسون، الیوت (1393). روانشناسی اجتماعی. ترجمۀ حسین شکرکن، تهران: رشد.
اسپیلکا، برنارد و دبلیو هود رالف و هونسبرگر، بروس (1396). روانشناسی دین. ترجمۀ محمد دهقانی. تهران: رشد.
آرگیل مایکل (1394). روانشناسی و دین. ترجمۀ سجاد دهقان‌زاده، تهران: پارسه.
ادواردز، پل و بورچرت ام. دونالد (1399). دانشنامه فلسفه دین. ترجمۀ انشاء الله رحمتی. تهران: سوفیا
بارون. ا. رابرت و برن، دونا و جانسون، بلر تی (1389). روانشناسی اجتماعی. ترجمۀ علی تحصیلی. تهران: کتاب آمه.
بدار، لوک و دزیل ژوزه و لامارش لوک (1392). روانشناسی جتماعی. ترجمۀ حمزه گنجی. تهران: ساوالان.
تیلور، استیون (1399). روانشناسی بیماری‌های همهگیر. ترجمۀ نرگس شفاف. قم: کتابستان معرفت.
حر عاملی، محمد بن حسن (1409 ق). وسائل الشیعه. ج12. قم: مؤسسة آل البیت علیهم السلام.
حیوری، مهدی (1401). نگرش نهادهای دینداری به کرونا ویروس (مطالعه موردی روحانیون شهر قم)، پایان نامه کارشناسی ارشد. به راهنمایی حسین حیدری. دانشگاه کاشان.
جزایری، نعمت الله (بی‌تا). مسکن الشجون فی حکم الفرار من الوبا و الطاعون. بی‌جا.
جناتی، محمد ابراهیم (1374). ادوار فقه (جناتی). تهران: کیهان.
خدایاری فرد، محمد و فقیهی علی نقی و غباری بناب باقر و محسن شکوهی یکتا (1391). مبانی نظری و روششناسی مقیاسهای دینداری. تهران: آوای نور.
دلاور، علی (1400). مبانی نظری و علمی پژوهش در علوم انسانی و اجتماعی. تهران: رشد.
راتوس، اسپنسر (1386). روانشناسی عمومی. ترجمۀ گروه مترجمان. تهران: ساوالان.
رپستا، پل و فیوشت، اینیر (1398). جامعهشناسی دین. ترجمۀ اکبر احمدی. تهران: تمدن علمی.
روش بلاو، آن ماری و نیون ادیل (1392). روانشناسی اجتماعی. ترجمۀ محمد دادگران. تهران: مروارید.
رصافی محمد (1400). کرونا، دین و الهیات. قم: دانشکده اصول دین.
زیمل، گئورگ (1399). دربارۀ فردیت و فرم‌های اجتماعی. ترجمۀ شهناز مسمی‌پرست. تهران: ثالث.
زیمل، گئورگ (1397). دین. ترجمۀ امیر رضایی. تهران: نی.
سالاری‌فرد، محمد و آذربایجانی مسعود و عباس رحیمی‌نژاد (1399). مبانی نظری مقیاسهای دینی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
سگال، رابرت (1391). راهنمای دینپژوهی. ترجمۀ محسن زندی و محمد حقانی فضل. قم: دانشگاه ادیان و مذاهب.
سیسه‌مور، تیموتی (1400). روانشناسی دین و معنویت. ترجمۀ مجتبی دلیر. تهران: ارجمند.
فلیک، اووه (1381). درآمدی بر روش تحقیق کیفی. ترجمۀ هادی جلیلی. تهران: نشر نی.
شرمن، آلن سی (1383). سنجش دینداری و معنویت در پژوهش‌های مربوط به سلامتی. ترجمۀ علیرضا شیخ شعاعی. نقد و نظر. سال نهم. تهران: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
شولتز، دوان و شولتز، سیدنی آلن (1390). نظریه‌های شخصیت. ترجمۀ یحیی سید محمدی. تهران: ویرایش.
کاپلستون، فردریک (1388). واحد در ادیان، ترجمۀ سیدمحمود یوسف ثانی. تهران: دانشگاه ادیان و مذاهب.
کلینى، محمد بن یعقوب (1407ق). الکافی. چاپ چهارم. تهران: اسلامیه.
مایرز، دیوید (1392). روانشناسی اجتماعی. ج1. ترجمۀ حمید شمسی پور و شقایق زهرایی. تهران: ارجمند.
مایلز، هیستون و اشتروبه ولفگانگ و یوناس کلاوس(1399). مقدمهای بر روانشناسی اجتماعی. ترجمۀ جواد اژه‌ای و جهانبخش صادقی. تهران: سمت.
مرعشی، سید علی (1383). دین، سلامتی عمومی و طول عمر. نقد و نظر. سال نهم. تهران: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
لوونتال کیت. ام. (1395). درآمدی بر روانشناسی دین. ترجمۀ محمد عیوضی. قم: دانشگاه ادیان.
واخ، یواخیم (1395). جامعهشناسی دین. ترجمۀ جمشید آزادگان. تهران: سمت.
وبر، ماکس (1397). جامعهشناسی دین. ترجمۀ محسن ثلاثی، تهران: ثالث.
وبر، ماکس (1400). دین، قدرت، جامعه. ترجمۀ احمد تدین. تهران: هرمس.
ویلسون، تیموتی و آرونسون الیوت و آکرت، رابین و سامرز،ساموئل (1400). روانشناسی اجتماعی. ترجمۀ مجید صفاری‌نیا و پرستو حسن‌زاده. تهران: ارسباران.
هایلر، فریدریش (1392). نیایش (پژوهشی در تاریخ و روان‌شناسی دین). ترجمۀ شهاب‌الدین عباسی. تهران: نی.
همیلتون، ملکم (1394). جامعهشناسی دین. ترجمۀ محسن ثلاثی. تهران: ثالث.
یین، رابرت (1392). پژوهش کیفی از آغاز تا پایان. ترجمۀ عباس زارعی و مجید صدوقی. کاشان: دانشگاه کاشان.
سایت آیت‌الله خامنه‌ای https://khl.ink/f/46045
خبرگزاری فارس: http://fna.ir