The Experience of Unity as Portrayed by Rumi and Teresa of Ávila

Document Type : Research Paper

Author

Associate Professor, Department of Philosophy, Religions and Mysticism, Faculty of Literature and Humanities, Islamic Azad University of Central Tehran Branch, Tehran, Iran

10.22059/jrm.2024.374987.630518

Abstract

Unity is the perception of oneness and the vision of the world as a singular existence. In philosophical traditions, it is achieved through rational contemplation, while in mystical traditions, it is attained through experiential insight. Rumi (d. 1273 CE) and Teresa of Ávila (d. 1582 CE), mystics from Islam and Christianity, respectively, have expressed views on unity in their works. Extracting and comparing these views can be beneficial for a more precise understanding of unity and the process of experiencing it. This article aims to explain the relatively similar perspectives of these two mystics on unity, which can serve as a useful step in clarifying both existential and experiential unity. The study uses descriptive, analytical, and comparative methods to examine their views. The article suggests that the dominant perspective in the works of both Rumi and Teresa is more inclined towards experiential unity, and both mystics consider the experience of unity beyond verbal expression. However, Rumi conveys his experience of unity through the words of others, while Teresa describes it in her own voice. For understanding and experiencing this unity, self-negation and prayer accompanied by meditation play significant roles, although Teresa places more emphasis on these factors than Rumi. Teresa is also more detailed and precise than Rumi in expressing her experiences of unity. While Rumi emphasizes external states, Teresa focuses on internal states in realizing this experience.

Keywords

Main Subjects


استعلامی، محمد، (۱۳۶۹)، تعلیقات مثنوی، جلد 1، تهران، زوار.
استیس، والتر ترنس (1363 ش.)، عرفان و فلسفه، ترجمه بهاءالدین خرمشاهی.
آندرهیل، اولین (۱۳۸۴)، عارفان مسیحی، ترجمه احمدرضا مؤیدی و حمید محمودیان، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب.
انقروی، اسماعیل (1380 ش.)، شرح کبیر مثنوی، ترجمه‌ عصمت ستارزاده، تهران، برگ زرین.
جیمز، ویلیام (1391 ش.)، تنوع تجربۀ دینی، ترجمه حسین کیانی، تهران، حکمت.
رادفر، ابوالقاسم و شفق غلامی شعبانی (1391)، «از سیمرغ قاف تا خداوندگار دژ درون: بررسی تطبیقی ساختار و محتوای منطق‌الطّیر و دژ درون»، ادبیات تطبیقی (دانشگاه باهنر کرمان) بهار و تابستان ۱۳۹۱ شماره ۶.
رکنی، محمدمهدی، (۱۳۶۹)، «دیدار با مولوی در کتاب فیه ما فیه»، مولوی از دیدگاه ترکان و ایرانیان، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
زمانی، کریم، (۱۳۹۱)، میناگر عشق، شرح موضوعی مثنوی، تهران، نی.
عبدالحکیم، خلیفه، «مولوی جلال‌الدین رومی»، عبدالحسین آذرنگ، تاریخ فلسفه در اسلام، جلد 2، تهران، نشر دانشگاهی.
ــــــــــ (1383)، عرفان مولوی، ترجمه‌ احمد محمدی و احمد میرعلایی، تهران، علمی و فرهنگی.
فانینگ، استون، (۱۳۸۴)، عارفان مسیحی، ترجمه فریدالدین رادمهر، تهران، نیلوفر.
فریدی، مریم (1397)، «وحدت وجود در مثنوی مولانا و تائیه ابن‌فارض»، ادبیات تطبیقی، سال دهم بهار و تابستان 1397 شماره 18.
قیصری، داود، (۱۳۸۷)، شرح قیصری بر فصوص‌الحکم، ترجمه و تعلیق محمد خواجوی، تهران، مولی.
کاکایی، قاسم (1381ش.)، وحدت وجود به روایت ابن‌عربی و اکهارت، تهران، هرمس.
گزیدۀ سرودهای ریگ ودا. به کوشش محمدرضا جلال نائینی (1348ش.)، تهران، تابان.
گزیده‌ی سرودهای ریگ ودا (1348ش.) با مقدمه انگلیسی تارا چند، سیدمحمدرضا جلالی نائینی، تهران، سیمرغ.
مولوی، جلال‌الدین محمد (1363 ش.)، کلیات شمس تبریزی، به کوشش بدیع‌الزمان فروزانفر، تهران، امیر کبیر.
ــــــــــ (1363 ش.)، مثنوی معنوی، به کوشش بدیع‌الزمان فروزانفر، تهران، امیر کبیر.
مادهاوان، تی. ام. پی، «اوپانیشادها»، (1387)، تاریخ فلسفه شرق و غرب، جلد 1، ترجمه خسرو جهانداری، تهران، علمی و فرهنگی.
ندری ابیانه، فرشته و محمدابراهیم ترکمانی (1395)، «بررسی نظریه وحدت وجود و مبانی آن از نظر جلال‌الدین رومی (مولوی)»، همایش بین‌المللی شرق‌شناسی، تاریخ و ادبیات پارسی.
نیکلسون، رینولد (1372 ش.)، عرفان عارفان مسلمان، ترجمه‌ اسدالله آزاد، مشهد، دانشگاه فردوسی.
همایی، جلال‌الدین (1366)، مولوی‌نامه، جلد 1، تهران، هما.
یثربی، یحیی، عرفان نظری، تحقیقی در سیر تکاملی و مسایل تصوف، قم، بوستان کتاب 1395.