دیدگاه ابن‌عربی دربارۀ نظریۀ کسب در مسئلۀ جبر و اختیار‏

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانش‌آموختۀ کارشناسی ارشد، گروه فلسفه و کلام اسلامی، دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران، قم، ایران.

2 دانشیار، گروه فلسفه و کلام اسلامی، دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

چکیده

مسئله جبر و اختیار یکی از قدیمی‌ترین مسائل در میان اندیشمندان اسلامی است که می‌توان آن را از مشکل‌ترین و پیچیده‌ترین مسائل معرفتی انگاشت. از دیرباز اندیشمندان مسلمان پیرامون این مسئله نظراتی عرضه کرده‌اند که به نظرات جبر، کسب، تفویض و امر بین الامرین خلاصه می‌شود. در این میان، دیدگاه محیی‌الدین ابن‌عربی به عنوان ارباب اهل معرفت امری مهم است. ما در این پژوهش به دنبال این خواهیم بود که آیا نظر ابن‌عربی با نظریۀ کسب یکسان است؟ به عبارت دیگر، آیا نظر عرفا با اشاعره در مسئله جبر و اختیار یکی است؟با روش تحلیلی توصیفی و با جمع‌آوری و بررسی آثار ابن‌عربی، به این نکته می‌رسیم که مبنای عرفانی وحدت شخصیه وجود ابن‌عربی، مسئله جبر و اختیار را سالبه به انتفاء موضوع می‌کند؛ با این حال می‌توان جبر و اختیار را در فضای عرفانی نیز میان وجود خدا و مظاهر او تبیین کرد. همچنین محیی‌الدین بر اساس مبنای عرفانی اعیان ثابته، معتقد است عین ثابتۀ انسان در صقع ربوبی، اقتضای اراده و اختیار داشته و در عالم خلقی به صورت مرید و مختار بروز می‌کند. از این‌رو با آنکه شیخ اکبر، فاعل را منحصر در حضرت حق می‌داند، اما صدور فعل را از جریان انسانِ مرید محقق می‌بیند. انسان است که مختارانه فعل را انجام می‌دهد و خداست که فعل را ایجاد می‌کند.همین دو مبنای عرفانی سبب شده‌است که با قاطعیت بگوییم ابن‌عربی قائل به نظریۀ کسب اشاعره نیست. از سویی او برخلاف اشاعره که قائل به وجود خدا و وجود انسان و وجودهای متعدد موجوداتند، قائل است که یک وجود کران تا کران هستی را پر کرده‌است. از سوی دیگر، برخلاف اشاعره و قائلان نظریۀ کسب که اراده را از نظام انسانی حذف کرده و نسبت به فعل، انسان را کاسب می‌دانند، ابن‌عربی اراده را در متن حقیقت انسانی پیاده می‌کند و مریدبودن انسان را منقوش در عین ثابته‌اش می‌داند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


قرآن کریم.
ابـن‌اثیر جـزری (۱۳۶۷)، النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، چاپ چهارم، قم، اسماعیلیان.
ابــن‌‌حزم‌، علی(۱۹۷۵م)، الفـصل‌ فی الملل و الاهواء و النحل، بیروت.
ابن‌عربی، محیی‌الدین محمد(۱۳۶۶)، فصوص‌الحکم، تعلیقه ابوالعطاء عفیفی، الزهراء، تهران.
ــــــــــ (۱۳۸۴)، ترجمه فتوحات مکیه، ترجمه، تعلیق و مقدمه محمد خواجوی، انتشارات مولی، تهران، چاپ سوم.
ــــــــــ (۱۴۲۱)، مجموعة رسائل ابن‌عربی، دارالمحجة البیضاء، بیروت.
ــــــــــ (بی‌تا) الفتوحات المکیة فی معرفة اسرار المالکیة و الملکیة،‌دار احیاء التراث العربی، بیروت.
ابن‏‌عطیه، جمیل حمود(۱۴۲۳ق)، ابهی المداد فی شرح مؤتمر علماء بغداد، بیروت، مؤسسه الاعلمی.
اشعری، ابوالحسن علی بن اسماعیل(1۹۹8م/1۴18ق)، الابانه، بیروت، دارالکتب العلمیه.
ــــــــــ (1۹۹8م/۱۴۱۹ق)، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، تصحیح ولسفن، هری اوسترین(۱۳۶۸)، فلسفه علم کلام، ترجمه احمد آرام، الهدی، تهران.
اشعری، ابوالحسن علی بن اسماعیل، بی‌تا، اللمع فی الرد علی اهل الزیغ و البدع، بیروت، تصحیح و تعلیق حموده غرابة، قاهره، المکتبة الازهریة للتراث.
امینی، حسن(138۹)، امر بین الامرین در اندیشۀ ابن‌عربی، مجله آیینه حکمت، ۴.
امینی‌نژاد، علی(13۹۴)، حکمت عرفانی، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، قم.
اهل‌سرمدی، نفیسه(۱۳۹۶)، بازخوانی مبانی ابن‌عربی در آموزه امر بین الامرین، مجله انسان-پژوهی دینی، 37.
پلنگی، منیژه(137۹)، جبر و اختیار از دیدگاه ابن‌عربی، مجله فقه و حقوق خانواده، 1۹.
تفتازانى، سعدالدین مسعود بن عمر(1۴۰7ق)، شرح العقائد النسقیة، تحقیق حجازی سقا، قاهره، مکتبة الکلیات الازهریة.
جرجانی، علی(١٣٢۵ق)، شــرح المواقف، تصحیح بدرالدین نعسانی، قم، شریف الرضی.
ــــــــــ (١۴۰۵ق)، التعریفات، به کوشش ابراهیم ابیاری، بیروت.
جهانگیری، محسن(13۹۰ش)، محیی‌الدین ابن‌عربی چهره برجسته عرفان اسلامی، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
ــــــــــ (بی‌تا)، جبر و اختیار، نشریه دانشنامه جهان اسلام، جلد ۹.
حسن‌زاده، مهدی(پاییز و زمستان 13۹۶)، تأثیر الهیات اسلامی بر الهیات یهودی در شکل‌گیری در انسجام بحث جبر و اختیار، مجله آموزه‌های نوین کلامی، 1.
الحکیم، سعاد، بی‌تا، المعجم الصوفی، بی‌جا، بی‌نا.
حلی، حسن بن یوسف(١٣۶٣ش)، انوارالملکوت فی شرح الیاقوت، به کوشش محمد نجمی زنجانی، قم.
دشتی، سید محمد(۱۳۸۴)، مقایسه نظرات ابن‌عربی و مولوی در باب جبر و اختیار، مجله کتاب ماه ادبیات، ۹۵.
سبحانی، جعفر (آذر 13۶۶)، جبر و اختیار از دیدگاه وحی و خرد، مجله کیهان فرهنگی، ۴۵.
ــــــــــ (فروردین 13۹۵)، گریزگاهی از جبر به نام کسب و تفسیرهای گوناگون آن، مجله درس‌هایی از مکتب اسلام، ۶۵۹.
سپاهی، مجتبی(۱۳۹۴)، قضا و قدر و ارتباط آن با اعیان ثابته از منظر ابن‌عربی، مجله اندیشۀ نوین دینی، ۴۱.
شهرستانی، محمد بن عبدالکریم(۱۴۲۱ق)، الملل و النحل، دارالمعرفه، بیروت.
شیرازی، صدرالمتألهین محمد بن ابراهیم(1۹81م)، الحکمة المتعالیه فی الاسفار العقلیه،‌دار احیاء التراث العربی، بیروت.
طاهری، سید صدرالدین و اعتمادی‌نیا، مجتبی(13۹1)، علیت و اختیار از منظر ابن‌عربی و اسپینوزا، مجله پژوهشنامه عرفان، ۶.
غراب، محمود(۱۴۲۷ق/۲۰۰۶م)، شرح کلمات الصوفیة الرّد علی ابن‌تیمیة من کلام الشیخ الاکبر محیی‌الدین ابن‌عربی، بی‌جا، بی‌نا.
غزالی، ابوحامد محمد بن محمد(1۴۰۹ق)، الاقتصاد فی الاعتقاد، بیروت، دارالکتب العلمیة.
فخر رازى، محمد بن عمر(1۴11ق)، المحصل، عمان، دارالرازی.
فراهیدى، خلیل بن احمد(1۴۰۹ق)، کتاب العین، قم، هجرت.
قدردان قراملکی، بهار (13۹۵)، محمد حسن و علی، هفت رهیافت از نظریۀ کسب و تحلیل آن، مجله پژوهش‌های اعتقادی کلامی، ۲1.
قرشى بنایى، علی اکبر(1۴1۲ق)، قاموس قرآن، چاپ ششم، تهران، دارالکتب الاسلامی.
کاکایی، قاسم و یزدان‌پناه، آمنه(13۹3)، تأثیر اعتقاد به توحید افعالی بر پذیرش جبر یا اختیار از نظر غزالی و ابن‌عربی، مجله پژوهشنامه عرفان، ۱۰.
کلینی، ابوجعفر محمد بن یعقوب(1۴۰7)، الکافی، تصحیح علی اکبر غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیة.
مانکدیم، احمد(١٣٨۴ق)، شرح الاصـول الخـمسه، به کوشش عبدالکریم عثمان، قاهره.
محمدی، یزدان، خردادماه (13۹۶)، سهم انسان در ایجاد فعل (بررسی نظریۀ کسب)، مجله معرفت، ۲3۴.
مهرابی، ابراهیم، زمستان (1391)، اختیار: نتیجه منطقی مبانی عرفانی ابن‌عربی، مجله اندیشۀ نوین دینی، 31.
همایی، جلال‌الدین(۱۳۷۵)، دو رساله در فلسفه اسلامی، مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، تهران.
یزدان‌پناه، سید یدالله(13۹3)، مبانی و اصول عرفان نظری، نگارش سید عطاء انزلی، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، قم.