[1] قرآن کریم
[2] اذکایی (سپیتمان)، پرویز (1366). افسانة دو همزاد. چیستا، تهران، ش 43، آبان ماه، ص264- 268.
[3] اسداللهی، خدابخش (1388). اندیشه‌های عرفانی عین‌القضات در باب ابلیس. فصل‌نامة ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی. تهران، سال پنجم، شمارۀ 14، بهار، ص9- 25.
[4] بندهش (1390). فرنبغ دادگی. گزارنده مهرداد بهار، چاپ 4، تهران، توس.
[5] پورجوادی، نصرالله (1364). ابلیس دورو.معارف، تهران، شمارۀ 4، فروردین و تیر، ص 151- 166.
[6] پورداود، ابراهیم (1377). یشت‌ها. جلد 2، تهران، اساطیر.
[7] حسنی، نرگس (1386). سیمای ابلیس در آثار عین‌القضات همدانی. مطالعات عرفانی، تهران، شمارۀ 6 ، پاییز و زمستان، ص 5- 34.
[8] سهروردی، شهاب‌الدین یحیی (1388). مجموعه مصنفات شیخ اشراق. تصحیح و مقدمۀ هانری کربن، چ4، ج1و2، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
[9] شبستری، محمود (1382). گلشن راز، به‌اهتمام کاظم دزفولیان، تهران، طلایه.
[10] شوان، فریتیوف (1393). چکیدة مابعدالطبیعة جامع. ترجمۀ رضا کورنگ بهشتی؛ فاطمه صانعی، چاپ 1، تهران، حکمت.
[11] صائن‌الدین علی‌بن ترکه (1360). تمهیدالقواعد. تصحیح سیدجلال‌الدین آشتیانی، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و آموزش عالی.
[12]عالیخانی، بابک (1386). سهروردی و توأمان، اشراق، تهران، سال 2، شمارۀ 4و 5، بهار و تابستان، ص 45- 48.
[13]----------( 1385). ظلمت در فلسفۀ سهروردی.گردآورنده شهرام پازوکی، همایش عرفان، اسلام، ایران و انسان معاصر، تهران، بهمن 1383، ص 65- 72 .
[14]----------(1382). دین زرتشتی از نظرگاه جاویدان خرد.گردآورنده: شهرامیوسفی‌فر، همایش نقد تجدد از دیدگاه سنت‌گرایان معاصر، تهران، اسفند 1380، ص 113- 118.
[15]----------(1379). بررسی لطایف عرفانی در نصوص عتیق اوستایی. تهران، هرمس.
[16]----------(1379). نظری به کتاب رازوری در آیین زرتشت.مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، تهران، دورۀ 153-154، بهار و تابستان، ص 335- 342.
[17] عین‌القضات همدانی(1389). تمهیدات. مقدمه و تصحیح: عفیف عسیران، چاپ 8، تهران، منوچهری.
[18]----------(1387). نامه‌های عین‌القضات همدانی. به‌اهتمام علی‌نقی منزوی؛ عفیف عسیران، چاپ 2، جلد 1و2، تهران، اساطیر.
[19] فناری، شمس‌الدین محمد حمزه (1374). مصباح‌الانس بین المعقول و المشهود. تصحیح محمد خواجوی، تهران، مولی.
[20] قونوی، صدرالدین (1381). اعجاز البیان فی تفسیر ام القرآن. تصحیح سیدجلال‌الدین آشتیانی، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
[21]----------(1371). الفکوک. تصحیح: محمد خواجوی، تهران، مولی.
[22] قیصری، داود (1375). شرح فصوص‌الحکم. تصحیح سیدجلال‌الدین آشتیانی، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی.
[23] کاتسینگر، جیمز اس (1388). تفرج در باغ حکمت: توصیه به جویندگان حقیقی معنا. ترجمه سید محمد حسین صالحی، قم، دانشگاه ادیان و مذاهب.
[24] کاشانی، عبدالرزاق (1426ق). اصطلاحات الصوفیه. تصحیح عاصم ابراهیم الکیالی الحسینی الشاذلی الدرقاوی، بیروت، دارالکتب العلمیه.
[25] کلینی، محمدبن یعقوب (1365). الکافی. تصحیح علی اکبر غفاری، جلد 8، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
[26] گنون، رنه (1392). سیطره کمیّت و علائم آخرالزمان. ترجمۀ علی‌محمد کاردان، چ 5، تهران، مرکز نشر دانشگاهی.
[27] محمدی پارسا، عبدالله؛ سعیدی، حسن (1392). بررسی و نقد جریان جبرگرایی عرفانی در دفاع از ابلیس. ادیان و عرفان، سال 46، شمارۀ 1، بهار و تابستان، ص85- 109.
[28] مست‌علی پارسا، غلامرضا (1389). نظر عین‌القضات همدانی در مورد ابلیس و ارتباط آن با نظام احسن. تهران، علم.
[29] نیکلسون، رینولد (1382). تصوف اسلامی و رابطة انسان و خدا. ترجمه محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران، سخن.
[30] یزدان‌پناه، یدالله (1392). مبانی و اصول عرفان نظری. نگارش سیدعطاء انزلی، چاپ 4، قم، انتشارات مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
[31]---------- (1391). حکمت اشراق. نگارش مهدی علی‌پور، چاپ 2، جلد 2، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تهران، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی (سمت).
)