[1]. قرآن کریم.
[2]. آلوسی، سیدمحمود (1417ق). روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم. تصحیح: محمد حسین عرب.جلد 1، 2، بیروت، دارالفکر.
[3]. آملی، سیدحیدر (1416 ق). تفسیر المحیط الاعظم و البحر الخضم فی تأویل کتاب الله العزیز المحکم. ج2، تهران، مؤسسۀ چاپ و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
[4]. ابراهیم‌تبار، ابراهیم (1394). «ابلیس در جهان‌بینی عطار». فصلنامۀ ادبیات عرفانی و اسطوره‌شناسی، سال 11، شمارۀ40، صص11-33.
[5]. ابنعربی، ابو عبدالله محییالدین محمد (1422ق). تفسیر ابنعربی. تحقیق: سمیر مصطفی رباب، جلد 1، 2، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
[6]. ---------- (1405ق). الفتوحات المکیة. جلد 2، 4، مصر، بیروت، دار صادر.
[7]. اسداللهی، خدابخش (1388). «اندیشه‌های عرفانی عین‌القضات در باب ابلیس». فصلنامۀ ادبیات عرفانی و اسطوره‌شناسی، سال 5، شمارۀ 14، بهار.
[8]. امین، سیده نصرت بانوی اصفهانی (1361). مخزن العرفان در تفسیر قرآن. جلد 1، 2، 5، 7، 9، 11، 12 و 13، تهران، نهضت زنان مسلمان.
[9]. بایر‌ناس، جان (1354). تاریخ جامع ادیان. ترجمه: علی‌اصغر حکمت، تهران، پیروز.
[10]. بهنام‌فر، محمد؛ پاکمهر، نیره (1395). «بررسی دیدگاه میبدی پیرامون شیطان در دو نوبت شرعی و عرفانی کشف‌الاسرار بر اساس تحلیل صورت‌بندی گفتمانی وی در این دو نوبت». پژوهشنامۀ عرفان، تهران، سال 9، شمارۀ 18، صص1-28.
[11]. پورجوادی، نصر الله (1374). عین القضاة و استادان او، تهران، اساطیر.
[12]. حجازی، سید علی؛ افرافر، مریم (1390). «گفت و گوی عرفا و ابلیس». مجلۀ حکمت معاصر، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال 2، شمارۀ1، صص19-42.
[13]. حقی بروسوی، اسماعیل (405 ق). تفسیر روح البیان. جلد8، بیروت، دارالفکر.
[14]. راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1412 ق). المفردات فی غریب القرآن. تحقیق: صفوان عدنان داودی، جلد 1، دمشق؛ بیروت، دارالعلم الدار الشامیة.
[15]. رضانژاد (نوشین)، غلامحسین (1381). لطایف حکمت و عرفان در روابط خدا و انسان. تهران، الزهرا.
[16]. شیرازی، محمد ابن ابراهیم ملاصدرا صدرالمتألهین (1366ش). تفسیر القرآن الکریم. تصحیح: محمد خواجوی، جلد 3، 4، قم، بیدار.
[17]. صالحی، مجید (1387). «ماهیت ابلیس». فصلنامۀ خط اول، سال 2، شمارۀ7، صص71-84.
[18]. طاهریان دهکردی، بتول؛ امیدوار، جنان (1391). «ماهیت ابلیس از نگاه قرآن». مجلۀ پژوهش دینی، شمارۀ 24، صص147-161.
[19]. طباطبایی، سید محمد حسین (1374). تفسیر المیزان. ترجمه: سید محمد باقر موسوی همدانی، جلد 8، 12، قم، دفتر انتشارات اسلامی جامعۀ مدرسین حوزۀ علیمه.
[20]. عابدی، محمدرضا؛ آراسته، عقیله (1396). «بررسی تطبیقی دیدگاه‌های شیطان‌پرستی و اندیشۀ عین‌القضات دربارۀ ابلیس». مجلۀ علمی- پژوهشی الهیات تطبیقی، سال8، شمارۀ18، صص67-84.
[21]. قرشی، سید علی اکبر(1371). قاموس قرآن. جلد 1، 4، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
[22]. قیصری رومی، محمد داود (1375). شرح فصوص الحکم قیصری. تصحیح: سیدجلال‌الدین آشتیانی، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
[23]. کتاب مقدس (عهدین) (1993م). بیروت، دارالکتاب المقدس فی شرق الاوسط.
[24]. گنابادی، سلطان محمد سلطانعلیشاه (1372). بیان السعادة فی مقامات العبادة. ترجمه: محمد رضا خانی؛ حشمت الله ریاضی، جلد 1، 2، 5، تهران، مرکز چاپ و انتشارات دانشگاه پیامنور.
[25]. مجتبائی، فتح‌الله (1383). دائرة المعارف بزرگ اسلامی. زیر نظر: کاظم موسوی بجنوردی، جلد 2، ذیل مدخل ابلیس، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
[26]. محمدی آشنانی، علی (1384). ابلیس دشمن قسم خورده. قم، مؤسسۀ بوستان کتاب.
[27]. مستر هاکس، جیمز (1377). قاموس کتاب مقدس، تهران، اساطیر.
[28]. ممتحن، مهدی؛ ترابی، زینب (1391). «تفاوت یا همسانی شیطان و ابلیس». مجلۀ مطالعات قرآنی، سال3، شمارۀ12، صص123-140.
[29]. المیانجی الهمذانی، عبدالله ابن محمد (عین‌القضاة) (1362؛ 1373). تمهیدات. تصحیح: عفیف عسیران؛ علی نقی منزوی، تهران، منوچهری.
[30]. میبدی، ابوالفضل رشید الدین (1361؛ 1363؛ 1371). کشف‌الاسرار و عدة الابرار. تصحیح: علی‌اصغر حکمت، جلد: 8، 5، 3، تهران، امیر کبیر.
[31]. میرعظیمی، سیدحمیدرضا. ماهیت و چیستی شیطان. بازیابی شده از http://mirazimi.ir (1400، مرداد، 19).
)